به گزارش تحریریه، موضع محکم چین در استقبال از رئیسی نشان داد که انتظارات برای تغییرات اساسی در اوضاع و شرایط با ورود محکمتر چین به ماجرا پس از کنار رفتن دولت حسن روحانی، منطقی است.

چنانچه میز بین الملل تحریریه تاکید داشته است، ایران برای چین جایگزین ندارد و چین حاضر است بیش از آنچه در توافق 25 ساله با روسیه هزینه کرد؛ 250 میلیارد دلار قرارداد شامل 80 میلیارد دلار پش پرداخت؛ برای تقویت ایران هزینه کند و به همین دلیل در قرارداد 25 ساله با ایران مبلغ 400 میلیارد دلار را پیشنهاد کرده است. ضمن اینکه این کشور حاضر است خرید نفت از ایران را از 2 میلیون بشکه نفت در روز شروع کرده و به 6 میلیون بشکه در روز برساند.

اظهارات کم سابقه "هوآ چونیانگ" سخنگوی وزارت امور خارجه چین، مبنی بر اینکه دولت مبتوعش بر این باور است که تحت هدایت رئیس‌جمهور رئیسی، ایران به پیشرفت‌های بزرگی در زمینه توسعه اجتماعی-اقتصادی دست خواهد یافت، غافلگیرکننده بود.

وی افزد: «چین و ایران شرکای راهبردی جامع هستند. چین اهمیت فوق‌العاده‌ای برای توسعه روابط دوجانبه [با ایران] قائل است و آمادگی دارد که با همکاری ایران، از پنجاهمین سال ایجاد روابط دیپلماتیک دو کشور برای ارتقای روابط به سطحی جدید بهره گیرد.»

این "شرکای راهبردی جامع" در 8 سال گذشته با بی محلی ایران به چین کار شراکتی خاصی نکردند و در صورتی که رئیسی پیش از آغاز هرگونه مذاکره با طرف غربی به چین سفر کرده و روابط راهبردی دو طرفه را بازتعریف و تصریح کند، کارت تحریم را در پاره کرده و دست ایران را در مذاکرات راهبردی با امریکا باز بالاتر برده است. مذاکرات راهبردی که دیگر کاری به برجام ندارد و به تعریف حیطه نفوذ در خاورمیانه با محوریت ایران و آمریکا خواهد پرداخت.

به نظر می رسد که یک سفیر با اختیارات کافی و تخصص ویژه می بایست به چین اعزام شود تا به عنوان یک پروژه گسترده به اصلاحات ویژه در شناسایی مزیت ها دست بزند. جالب اینکه سفارتخانه ایران در چین تقریبا 2 سال بدون سفیر بود که نشان می دهد دولت اعتدال تمام تلاش خود را برای بی اثر کردن کارتهای بازی ایران به کار گرفته بود.

جو بایدن رئیس جمهور آمریکا پس از امضای توافق اولیه قرارداد 25 ساله ایران با چین به صراحت گفت که مدتها است با نگرانی به این توافق فکر می کند.

پایان/